Sommige boeken blijven je bij, je hele leven lang. De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren is zo'n boek voor mij. Nog steeds herinner ik me hoe mijn moeder me 's avonds, zittend op de rand van mijn bed, voorlas over de avonturen van de gebroeders Leeuw en hoe de tranen over onze wangen rolden toen het noodlot toesloeg en de broers de naam Leeuwenhart kregen.
Jonathan was een prachtige jongeman waar iedereen dol op was. Hijzelf was vooral dol op zijn kleine, zieke broertje Karel die hij liefkozend 'Kruimel' noemde. Karel zou waarschijnlijk niet lang meer leven, maar Jonathan stelde zijn kleine broertje gerust met de gedachte dat dood gaan alleen maar betekende dat je verder zou reizen naar een nieuwe wereld. Een wereld waar je alleen maar van kon dromen zo mooi, waar de mensen altijd aardig waren voor elkaar en waar je uren door de heuvels kon galopperen op je eigen paard om avonturen te beleven of 's avonds sprookjes aan elkaar kon vertellen bij het kampvuur tot je zielsgelukkig in slaap viel. Een wereld waar geen pijn was en geen verdriet. Een wereld die Jonathan 'Nangijala' noemde.
Hoe het verhaal verder gaat wil ik liever niet verklappen, dan kun je beter zelf gaan ontdekken, want dit boek is een juweeltje dat ik van harte aanraad. Of het de prachtige schrijfstijl van Astrid Lindgren was of het verbindende moment met mijn moeder toen we samen zaten te snikken om de broers weet ik niet, maar dat dit boek me altijd bij is gebleven verbaast me niet.
Onlangs besloot ik om De Gebroeders Leeuwenhart voor te gaan lezen aan mijn eigen zoontje. Hoewel de adviesleeftijd 10+ is kon Tijn (toen 8 jaar) zich prima inleven in het verhaal en werd het nergens te spannend. Dit keer waren het vader en zoon die de tranen over hun wangen voelden rollen op het droevige moment aan het begin van het boek, net zoals ik dat destijds met mijn moeder had ervaren. Laat dat je echter niet ontmoedigen om het boek voor te gaan lezen aan jouw kinderen, want het is een prachtig verhaal over moed, fantaseren, leven na de dood en broederschap.
In mijn hart hebben de Gebroeders Leeuwenhart een heel bijzonder plekje en ze hebben me als kind geholpen om te geloven in mezelf en moedig te zijn in situaties die me schrik aanjoegen. Soms ga ik nog weleens in gedachten terug naar de heuvels van Nangijala om draken te verslaan of mooie verhalen te vertellen bij het kampvuur. Een boek waar je hart van open gaat.